donderdag 18 september 2008

Enerverende Hoogmis met een wijntje erbij

Rolden De Bloeiende Maagden tijdens hun voorstelling Lege Maag nog naakt door de vanille vla; vanavond verzorgen Minou Bosua en Ingrid Wender een moderne, niet-kerkse Hoogmis die beter is dan de Efteling, langer duurt dan een XTC pil en niet voor een droge mond na afloop zorgt. Althans, dat wordt beloofd. Bekend om hun controversiële voorstellingen staat het cabaretduo dit seizoen op de planken met Donkey God en het bonus-sacrament: een liturgie waarin alles mogelijk is.
Alvorens de ‘mis’ begint, wordt het publiek gevraagd een slok water te nemen, flink te gorgelen en het restant terug te spugen in de rondgaande kelken. Vervolgens worden er misboekjes uitgedeeld waarin het programma uiteengezet is. Een vloeklied, absolutie en een collecte staan onder andere in het vooruitzicht.
Het ietwat chaotische maar enthousiaste duo neemt het publiek mee naar een wereld waarin haat en geweld tot het verleden behoren. De zaal moet deze avond compleet gezuiverd worden van zogenaamde negatieve ‘gifwolken’. Staande op een ladder betoogt Ingrid Wender, de priester, vol overgave waarom we vaker iemand voor moeten laten gaan bij de bakker: het blijkt dé ultieme oplossing voor al het geweld in de wereld.
Tijdens de schuldbekentenis worden gedurfde gewetensvragen gesteld aan het publiek. Op erg persoonlijke vragen volgt gegiebel uit het publiek, waarop de priester ontvlamt in een preek die oproept tot het loslaten van schaamte en het vrijlaten van spontaniteit.
De priester pleit bovendien voor een positieve houding tegenover water. De aangekondigde evangelielezing blijkt vervolgens een diavoorstelling waarin verschillende waterkristallen worden getoond. De zuiverste en mooiste kristallen zijn een gevolg van positieve energie. Opeens komen de eerder vol gespuugde kelken weer tevoorschijn en blijkt het water door de ontstane positieve sfeer totaal ‘ontfluimd’ te zijn! Opnieuw gaat de kelk rond; en ja, ook ik nam een slok...
Het publiek speelt een cruciale rol tijdens deze voorstelling die moeilijk te bestempelen is als cabaret: de twee improviseren knap en snel op de verhalen en reacties van het publiek. Er worden mensen naar voren gehaald, we zingen mee met de tussenzang en geven gul tijdens de collecte. Enthousiast en enigszins eerlijk publiek maakt dat deze show, want dat is het, soepel verloopt.
Onder het genot van een glas rode wijn die we drinken uit de rechterhand van onze buurman (het vertrouwen en de naastenliefde groeit naarmate de voorstelling vordert), wordt democratisch besloten wie de opbrengst van de collecte mee naar huis mag nemen. Een luttel bedrag van €159,70 wordt toegekend aan Lenny, een vanaf aanstaande zaterdag dakloze studente. Een algeheel gevoel van weldaad vulde de Grote Zaal van het Posttheater.

De Bloeiende Maagden hebben het in volle overtuiging waargemaakt: hoewel, de belofte dat het langer zou duren dan een XTC pil kan ik niet verifiëren. Wel weet ik dat ik zonder droge mond het theater verliet! En zoals ook geldt voor de Efteling: een tweede bezoekje brengen aan de Hoogmis van deze Bloeiende Maagden lijkt mij geen straf. Integendeel.

‘Donkey God en het bonus-sacrament’, door De Bloeiende Maagden (Minou Bosua en Ingrid Wender). Gezien: 18 september in Posttheater te Arnhem. De voorstelling wordt nog tot februari 2009 in verschillende theaters in Nederland gespeeld. Meer informatie: www.harrykies.nl

Geen opmerkingen: