Absurdistische eendenjacht

‘Woof, Daddy’ is een absurdistische muziektheatervoorstelling waarin een vader met zijn zoon op eendenjacht gaat. Hij wordt nog steeds achtervolgd door het overlijden van zijn hond en de verdwijning van zijn dochter. Ook zijn zoon heeft nog zo zijn vragen bij deze mysterieuze verdwijning. Aan de andere kant het toneel vindt ondertussen een ontmoeting plaats tussen de dochter en de (pratende) hond. En vanaf dat moment wordt het langzaam maar zeker duidelijk wat er nu echt is gebeurt.
De voorstelling kent een aantal onverwachte plotwendingen waardoor je tot het eind geboeid blijft en op de juiste momenten is er een komische insteek. Deze komische momenten en de zang en dans tussendoor zorgen ervoor dat het een licht stuk blijft ondanks het tragische onderwerp. Helaas wordt de tragische kant van het verhaal hierdoor wat onderbelicht. Dit komt ook doordat er teveel in een te korte tijd gebeurt.
De spelers bevinden zich in een vierkant op de vloer die is afgeplakt met tape. Daarachter zijn videobeelden te zien die de belangrijke momenten versterken en een mooie achtergrond vormen voor de rustigere momenten in het stuk. Het licht is simpel maar effectief, voornamelijk tijdens de dans van de vader en de hond zorgt het licht voor een mooi effect.
Alle vier de acteurs waren overtuigend in hun spel, in het bijzonder Janice Slot die vanaf het eerste moment geloofwaardig was in de rol van pratende hond en Saskia Polderman die zonder enige moeite twee verschillende rollen speelde.
In ‘Woof, Daddy’ zou de tragiek wat meer naar voren mogen komen maar verder zit de voorstelling goed in elkaar. De acteurs, mise-en-scène en de zang en dans vormen een sterk geheel en zorgen voor een lichtvoetige en vermakelijke voorstelling.

Transversal Theater Company met ‘Woof, Daddy’. Gezien op 7 september 2008 in het Melkweg theater. Tekst en regie: Bryan Reynolds. Spel: Stan Limburg, Mathieu van den Berk, Saskia Polderman en Janice Slot.