Bij aanvang van de voorstelling worden we getrakteerd op een uitgebreid college van een zwangere hartchirurg. Dat het Engelssprekende personage in verwachting is en zij leven en dood in zich verenigt, is één van die aspecten die de voorstelling tot een kloppend geheel maakt. We leren over het Europese netwerk dat het mogelijk maakt om een hart van een overleden Spanjaard toch in te kunnen brengen bij een Hollander en ook leren we de moeilijkheid begrijpen van de kwestie hersendood. Het Duitssprekende personage dat dan opkomt verbeeld het onbegrip van de nabestaanden. “Er ist nicht tot!”, schreeuwt hij geheel terecht over zijn hersendode vader. Tot leven komt hij echter ook niet meer, begrijpen we nu. Het is enigszins voorspelbaar dat dan de laatste kant van het verhaal, die van de ervaringsdeskundige, volgt. De congruentie tussen de klinische zakelijkheid van de chirurg en de woede van de nabestaanden, stellen het verhaal van van Goon, die passages voorleest uit zijn eigen boek, echter in een nieuw, niet eerder te bevroeden universeel daglicht. En net als het bijna te lang heeft geduurd en de somberheid toeslaat, marcheert geheel onverwacht de Ambrassband uit Antwerpen nog even met schitterende Balkan folklore de zaal door. Het is een feest voor oog, oor én hart.
L’intruse Fremdkörper #2, door Het Geluid. Gezien op 12 september op het Fringefestival in Studio K. De voorstelling is voorlopig niet meer te zien. Voor informatie over Het Geluid: www.hetgeluid-maastricht.hyves.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten