recensie 5

THEATER ARTEMIS: VOER VOOR JE VERBEELDING

Later is te laat door Theater Artemis. Teksten: Jacques Prévert. Regie: Floor Huygen. Spel: Cora Burggraaf & Hylke van Sprundel. Muziek: Oleg Fateev & Marieke Grotenhuis. Choreografie: Annabelle Lopez Ochoa. Gezien op: 7 oktober 2008 in Theater Bellevue, Amsterdam.

Het leven hoeft niet altijd zwaar en ellendig te zijn. Het leven hoeft niet altijd serieus genomen te worden. En het leven hoeft zeker niet saai te zijn. Integendeel, het leven kan prachtig en poëtisch zijn. Het leven is iets waarover gezongen en gelachen moet worden. Dat bewijst Theater Artemis met hun voorstelling Later is te laat.
Deze voorstelling, van het in 1990 in Den Bosch opgerichte gezelschap, is gebaseerd op teksten van de Franse dichter en kunstenaar Jacques Prévert. Regisseuse Floor Huygen neemt het publiek mee naar de wereld van deze eigenzinnige dichter waar geen duidelijke grenzen tussen goed en slecht, jong en oud of rijk en arm bestaan. Het leven wordt gepresenteerd als een aaneenschakeling van gebeurtenissen, liedjes en verhalen.
Die verhalen worden voornamelijk verteld door een kunstenaar (Hylke van Sprundel), die in zijn atelier, bestaand uit stoelen en matrassen, op inspiratie wacht. Dan wandelt een meisje (Cora Burggraaf) zijn leven binnen met alle gevolgen van dien. Haar ongedwongen jonge geest voeren de kunstenaar mee naar de wereld van het kind. Bruggraaf lacht, danst en prachtig zingt ze, begeleid door Oleg Fateev op de accordeon, opera liedjes.
Op haar manier laat het meisje de kunstenaar zien dat inspiratie overal is. Dat je vogels kunt schilderen, zonder vogels te hoeven vangen. Dat je kunt zingen en springen in plaats van eindeloos piekeren. Op zijn beurt vertelt de kunstenaar het meisje verhalen, over de zon en de maan. Over haar ouders, die zij nooit gekend heeft.
Dat deze voorstelling ook voor kinderen is, blijkt uit de verhalen en de manier waarop die verteld worden. Ook de afwisseling van muziek, tekst en beweging maakt de voorstelling levendig en boeiend voor kinderen. Toch schuilt de kracht van het stuk in het feit dat ook de volwassenen in de zaal geraakt worden door het geheel. Theater Artemis snijdt thema’s aan die voor jong en oud belangrijk zijn, zoals liefde en eenzaamheid.
Deze belangrijke thema’s zijn gegoten in een vorm die lijkt op een droom. Er is geen duidelijke verhaallijn, het gaat niet om het precies begrijpen van wat er op het toneel gebeurt. Net als in een droom, is er geen begin of einde, maar is er slechts dat wat gebeurt. En, net als in een droom, laat het publiek dat gebeuren, laat het zich dat wat op het toneel gebeurt, overkomen.
Later is te laat slaagt erin het publiek zich weer even jong te laten voelen. De dagelijkse beslommeringen en het gewone denken worden uitgewist. Later is te laat is een voorstelling die met fantasie en energie gemaakt is en die tot de verbeelding moet spreken. Laat even los wat vast zit, voor het te laat is.