Brabant: blijf bij je leest

Ik had het kunnen weten. Ik had het móeten weten. ‘Brabantse humor op z’n best!’, ‘Brabant Plat gaat Nederland veroveren!’ Vlijmscherpe humor en ijzersterke acts worden me beloofd. Hoopvol fiets ik richting schouwburg. Een nog geen half gevulde theaterzaal bij binnenkomst doet me de moed al in de schoenen zakken. Brabantse humor? In het theater? Nee, nee en nog eens nee.
Goedbedoeld, dat is het wel. Andy Marcelissen, Jan Strik en Rien Bekkers hebben, zoals te lezen in het carnavaleske programmaboekje, toch verschillende Brabantse titels op hun naam staan. Ze wagen een sprong in het diepe door hun kunsten ook buiten de Brabantse grens te etaleren. Deze Brabanders in hart en nieren geven dan ook zichtbaar alles tijdens de voorstelling. Het enthousiasme straalt er vanaf, maar wanneer blijkt dat het publiek naarmate de voorstelling vordert dit enthousiasme niet deelt, zwakt bij de cabaretiers de energie meer en meer af.
Hoe kan het dat deze groep, die in Brabant zo succesvol is, in haar buurprovincie Gelderland zo volledig de plank misslaat? Misschien komt het omdat meerdere ‘moppen’ die worden getapt duidelijk al bekend zijn bij een groot deel van het publiek, zo blijkt uit de reacties. Bovendien lachen zowel cabaretier Andy als Rien meerdere malen harder om hun eigen grappen dan het publiek: een ware dooddoener als het om cabaret gaat. Maar wat nog het meest onduidelijk is en blijft, zijn de mimeachtige acts die als afwisseling worden ingezet en werkelijk waar kant noch wal raken. De zogenaamde ‘Turfstekers’ verzorgen deze raadselachtige acts. Ze blazen grote bellen, spelen muziek op doormidden gezaagde gitaren en beelden dansend de vier seizoenen uit. Wat doen deze lui hier? Het zou me nog minder verbazen wanneer een groep dansmariekes ineens het podium op zou komen marcheren.
Hoezeer de Brabanders ook proberen het publiek te porren, de Gelderlanders staan er niet voor open. Het is dan ook bijna meelijwekkend om te zien dat tijdens verschillende sketches ook nog eens enkele decorstukken of microfoons het simpelweg begeven. Van ‘the show must go on’-instelling hebben de heren echter niet veel kaas gegeten. Ze lijken onzeker te worden en met geïmproviseerde zelfspot hopen zij zich nog enigszins uit deze benarde situaties te redden.
De show blijkt mede door deze tekortkomingen van een te laag niveau om van een theaterwaardig stuk te spreken. Meerdere mensen verlaten zelfs zonder blikken of blozen de schouwburg tijdens de pauze. Al met al een teleurstellende avond voor het publiek en misschien des te meer voor de Brabanders zelf. Brabantse humor in theater blijkt niet de vlucht te nemen waarop ze waarschijnlijk hebben gehoopt met hun tour. Het is een te hoog gegrepen ideaal. Wellicht is het dan ook beter voor Brabant plat om weer een stapje terug te gaan en gewoon door te spelen op de jaarlijkse bonte avonden van hun lokale carnavalsverenigingen om zo verdere vernederingen te besparen. Het theater is simpelweg niet aan hen besteed. Ik had het kunnen weten.
Brabant Plat, gezien: 14 oktober, schouwburg Nijmegen. Regie: Fred Rootveld. Spel: Jan Strik, Andy Marcelissen, Rien Bekkers en de Turfstekers Fred, Angie, Bobby en Sarah Rootveld. Voor meer informatie, kijk op www.brabantplat.com.