Nietsvermoedend sloot ik tijdens de museumnacht in Amsterdam aan in de immens lange rij in Mediamatic. Al deze mensen stonden te wachten tot zij een bouwsel van zwarte plastic kistjes konden betreden. Ook Mediamatic had blijkbaar niet op deze opkomst gerekend want de mijnwerkerslampen die iedere bezoeker eigenlijk op moest waren er al snel doorheen en werden door de bezoekers provisorisch vervangen door fietslampjes, die menig Amsterdammer altijd op zak heeft.
Eindelijk binnen. Het zwarte bouwsel hangt vol foto’s van ruig uitziende mannen. Een kleine deceptie onder de bezoekers: Hebben we hier nu al die tijd op gewacht? Kunnen ze deze foto’s niet gewoon aan de muur in het museum hangen? Gehaast wordt er langs de foto’s gelopen, snel weg hier en op naar het volgende museum.
Maar langzaamaan verandert de sfeer. Er is iets vreemds aan de hand met deze mannen. Die man lijkt wel borsten te hebben, even met het lampje bij schijnen. Nee toch niet, het zijn maar littekens… Maar littekens? Langzaamaan groeit het besef, deze mannen waren ooit vrouwen.
De sfeer verandert totaal. Een persoon die er mannelijker uitziet dan de gemiddelde man, maar ondertussen zwanger is zoals alleen een vrouw kan. Dit is heftig zeg. Terwijl niemand meer verbaast opkijkt van een omgebouwde man, is een omgebouwde vrouw toch andere koek. Woeste baarden, gespierde lichamen, borstkassen bedekt met borsthaar, ruige tattoos, volle wenkbrauwen en niets anders dan twee littekens onder de borst die verraden dat deze mannen ooit vrouwen zijn geweest. En het schokkendste is, deze transboys zullen menig vrouw op straat achterom doen kijken. Is een transboy het creëren van de perfecte man?
Maker van dit project, Kael T. Block, is zelf zo’n transboy. Toen zij in 2003 besloot een hij te worden bleek er weinig visuele documentatie van omgebouwde vrouwen te bestaan, terwijl dit juist zo belangrijk is bij de besluitvorming om wel of niet de stap te zetten. Kael besloot zelf op onderzoek te gaan, ging reizen door Canada, Amerika en Europa en portretteerde verschillende transboys. Hiermee ontstond het project “XX Boys” wat nu in Mediamatic te zien is. XX Boys is onderdeel van de tentoonstelling “Kiki on Steroids”, waarbij ook werk van Bogomir Doringer (het proces van man naar vrouw en weer naar man), en Ine Poppy en Jetty Verhoeff (portretten van vrouwen met baarden) te zien zijn.
Nog dagenlang heb ik met deze transboys in mijn hoofd rond gelopen. Wat maakt het zien van een omgebouwde vrouw zoveel schokkender dan het zien van een omgebouwde man? Wat doe je wanneer de jongen waar je verliefd op bent ooit een vrouw blijkt te zijn geweest? Vragen waar ik nu geen sluitend antwoord op weet, en waarvan ik het antwoord waarschijnlijk ook altijd schuldig zal moeten blijven. De tentoonstelling is nog tot 4 januari 2009 te zien en alsof er nog niet genoeg reden is een bezoekje te brengen is het nog gratis ook.
Gezien op: 1 november 2008 in Mediamatic Amsterdam
Nog te zien tot: 4 januari 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten