HORMONEN MAKEN DE MAN

Kiki on steroids! Werk van o.a.: Kael T Block en Lupe van Bogomir Doringer. De tentoonstelling is t/m 4 januari 2009 te zien bij Mediamatic Bank. Voor meer informatie: www.mediamatic.net

Het licht van je hoofdlamp schijnt in het door zwarte kratten gevormde doolhof. Even moeten je ogen wennen aan de nieuwe ruimte en je oren aan de dreunende muziek. De gangetjes zijn smal. Dan zie je rechts van je een foto hangen op posterformaat. Een jongen met een ontbloot bovenlijf kijkt stoer in de camera. In z’n linkerwenkbrauw prijkt een piercing, z’n armen zitten vol met tatoeages en hij heeft een klein baardje. Was hij ooit een meisje?
Dat was hij, want de tentoonstelling Kiki on Steroids! gaat over transseksuelen. Deze tentoonstelling, die sinds 17 oktober te zien is in de Mediamatic Bank, maakt deel uit van de ikikik! serie over zelfrepresentatie op internet. Het internet is immers de plek waar je jezelf kunt presenteren zoals je het liefste zou willen zijn. Voor dit onderdeel van de serie zijn foto’s van Kael T Block en Lupe van Bogomir Doringer gebruikt.
Laatstgenoemde is een dj, die het proces van genderverandering tweemaal aan den lijve heeft ondervonden. Geboren als man liet Bogomir Doringer zich ombouwen naar een vrouw. Een aantal jaren bleek dit toch niet de juiste keuze te zijn en heeft hij zich nogmaals laten opereren om weer man te worden. Van dit heftige proces heeft hij foto’s gemaakt, die in een hoekje onderin het doolhof op een scherm te zien zijn.
De rest van het bijzondere labyrint hangt vol met het werk van Kael T Block. Hij fotografeert de omgebouwde vrouwen alleen na hun operatie. Ze zijn dus allemaal mannen. De foto’s tonen voornamelijk het gezicht en (vaak) ontblootte bovenlijf. Het overgrote deel van de mannen is zwaar behaard en de meeste van hen dragen piercings en hebben tatoeages.
Opvallend is dan ook dat het hier om stoere mannen gaat. ‘Mannen-mannen’, leunend tegen een muur vol graffiti of tegen een grote auto. De meeste kijken stoer en serieus de camera in, bij een enkeling is een vage glimlach te ontdekken. Willen zij de wereld overtuigen van hun mannelijkheid? Hebben ze daarom allemaal een baard?
Als dat zo is, dan lukt hen dat zeker. Bij bijna alle afgebeelde mannen verraden alleen littekens op hun borst dat ze ooit borsten hadden. Vol verbazing zoek je naar iets vrouwelijks of probeer je je voor te stellen hoe deze mannen eruitzagen toen ze nog vrouwen waren.
Maar binnen de wetenschap lijkt alles mogelijk te zijn, zelfs een complete transformatie. Hoe kan dat nu toch allemaal? Een deel van die vraag wordt beantwoord door een documentaire die te zien is. De expliciete beelden –er wordt een complete operatie van het geslachtsdeel uitgezonden-, zijn af en toe schokkend, maar geven wel een kijkje in de complexe wereld van de transseksuelen.
Want dat het leven van een transseksueel moeilijk is, is duidelijk. Een geslachtverandering is zowel psychisch als fysiek erg zwaar en ingrijpend. Deze indrukwekkende tentoonstelling roept dan ook gevoelens van medelijden en bewondering op. Er is lef voor nodig om te zeggen dat je eigenlijk een vrouw of man zou willen zijn.