De zolder van café De Schutter in Amsterdam. Op het podium staat een bar, daarboven zullen later Oekraïense en Nederlandse vertalingen worden geprojecteerd. Een roodharige Oekraïner, de tolk van deze voorstelling, heet iedereen bij het binnenkomen welkom en deelt glazen wodka uit.
“Nastrovje!” Het publiek houdt het glas wodka in de lucht en slaat het massaal achterover. Voor de komende vijftig minuten vormt het publiek de bevolking van de stad Odessa in de Oekraïne. De tolk vertelt hoe “onze stad” tijdelijk verstoord wordt door twee “beer tourists” uit Manchester.
De beer tourists komen op. Twee lam uitziende Engelsen in Manchester United shirts. Ze houden een doek op waarop foto’s geprojecteerd worden van hun vakantie. Vrouwen, bier en nog meer bier. “We’re going to fuck tonight!“ is het streven. Het stereotiep is neergezet en het relaas kan beginnen.
Met enorm Engels accent waar slechts een enkele keer een glimpje Nederlands in te ontdekken valt, beginnen de mannen over hoe enorm mooi de vrouwen hier zijn en hoe lelijk Maggy, die thuis op hen wacht, eigenlijk is. Van: “Maggy is quite oke” verandert Maggy al snel naar een dikke vrouw die de hele dag alleen maar in haar trainingsbroek tv kijkt en die een dubbele, nee driedubbele onderkin heeft. Naarmate de biertjes en wodka’s vorderen ontstaan er steeds meer en snellere meningsveranderingen. Het ene moment is de Oekraïne geweldig en roepen ze enthousiast: “We should buy this place!” over de kroeg waarin zij zich bevinden. Het andere moment is de Oekraïne corrupt, wordt er alleen maar gezopen en praten ze er niet eens Engels.
“Beer Tourist” van Wunderbaum (de jonge garde van NT Gent) is een voorstelling waarin op komische wijze het stereotiepe beeld van de (Engelse) bierzuipende voetbalsupporter-toerist geschetst wordt. Walter Bart en Matijs Jansen hebben de rollen van deze twee toeristen op zich genomen. De mannen zijn goed op elkaar ingespeeld, zo blijkt bijvoorbeeld uit de scène waarin zij op de bar in slowmotion wodka’s wegtikken. Een komisch tafereel waarin zij synchroon met hun mond een glas wodka van de bar pakken, zich tot het publiek richten, weer naar elkaar, en het in één keer achteroverslaan.
Van deze komische scènes zijn er velen. Zo is er bijvoorbeeld de scène waarin Walter Bart zijn oog heeft laten vallen op een meisje uit het publiek. De Oekraïense tolk wordt er bij gehaald en vertaalt naar het Oekraïens dat Walter een niet echt groot maar best oké huis heeft, dat hij een pioneer dvd-speler heeft die niet echt bijzonder is, maar die het prima doet, dat hij een creditcard heeft en of ze alsjeblieft met hem mee wil gaan en met hem wilt trouwen. Volgens Matijs Jansen een “no go” want Walter is lelijk en heeft een raar hoofd.
Het ene moment zijn de twee de beste vrienden, het andere moment de grootste vijanden. De wendingen zijn elke keer weer onverwachts en lopen soepel in elkaar over. Walter en Matijs hebben een erg geloofwaardige stereotypering neergezet waar de lol van het acteren vanaf druipt. Een kleine kanttekening moet gemaakt worden bij het einde waarin het clublied van een Oekraïense voetbalclub ten gehore gebracht wordt. Dit einde komt nogal snel en onverwachts. Van mij hadden de twee nog wel even door mogen gaan met hun gedraaikont en gefit over en weer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten